حذف کروم از فاضلاب صنعتی

کروم از عوامل آلودگی است که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود. در این مقاله با نحوه حذف این عامل توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا می شویم.

مواد احیا کننده ای که معمولا برای فاضلاب های حاوی کروم به کار می­ روند عبارتند از: سولفات فرو، بی سولفیت-متاسدیم یا دی اکسید سولفور. سولفات فرو و بی سولفیت-متاسدیم را می ­توان به صورت خشک یا محلول به کار برد. SO2 مستقیما از سیلندرهای گاز به داخل سیستم تزریق می­ شود. از آنجا که احیای کروم در pH اسیدی بسیار موثر است، ماده احیا کننده دارای خصوصیات اسیدی مطلوب است. در مواقعی که سولفات فرو به عنوان ماده احیا کننده به کار می ­رود، SO22 به SO42 تبدیل می­ شود. یون فرو در یک واکنش اکسیداسیون-احیا با کروم شش ظرفیتی واکنش داده و به کروم سه ظرفیتی رسیده و یون فرو به فریک اکسید می­ شود. این واکنش در pH زیر 3 به سرعت روی می­ دهد. خصوصیات اسیدی سولفات فرو در رقت های زیاد پایین است. لذا باید برای تنظیم pH اسید افزوده شود. مصرف سولفات فرو به عنوان یک ماده احیا کننده دارای این ایراد است که در مواقع افزودن قلیا، لجن آلوده کننده Fe(OH)3 تشکیل می­ شود. به منظور تکمیل واکنش لازم است که مقدار 2.5 برابر مقادیر تئوریکی سولفات فرو مصرف شود.
حذف کروم از فاضلاب صنعتی

احیای کروم را می­ توان با مصرف سدیم سولفیت یا SO2 نیز تکمیل کرد. در pH بالای 4، فقط یک درصد سولفید به صورت H2SO3 وجود دارد و واکنش بسیار کند است. در طول این واکنش، برای خنثی سازی NaOH تشکیل شده اسید مورد نیاز است. واکنش به شدت به pH و درجه حرارت بستگی دارد. در pH های کمتر از 2، واکنش عملا آنی بوده و به نیازهای تئوریکی نزدیک می­ شود. در pH بالای 3، هنگامی که سولفات کروم بازی تولید می ­شود، مقادیر آهک لازم برای خنثی سازی مرحله بعد کاهش می­ یابد. Cr(OH)3 در pH های 8 الی 9.9 کاملا نامحلول است. مطالعات آزمایشگاهی نشان داده اند که لجن تولید شده به میزان 1 تا 2 درصد وزنی فشرده خواهد شد.

به دلیل وجود اکسیژن فاضلاب، SO2 مازاد باید افزوده شود تا بتوان اکسید SO3-2 را به SO4-2 تبدیل کرد. مقدار مازاد 35 پی پی ام دی اکسید گوگرد معمولا برای واکنش با اکسیژن محلول موجود کافی است. اسید لازم برای احیای Cr6 به اسیدیته فاضلاب اصلی، pH واکنش احیا، و نوع ماده احیا کننده مورد استفاده بستگی دارد (به عنوان مثال، SO2 اسید تولید می­ کند ولی متا بی سولفیت خیر). از آنجا که پیش بینی این نیازها دشوار است، اگر غیر ممکن نباشد، معمولا لازم است که نمونه ای از فاضلاب تا نقطه پایانی pH مناسب با اسید استاندارد تیتر شود.  اقتصادی ترین سیستم برای کارخانه های با ظرفیت کم، استفاده از پکیج تصفیه فاضلاب ناپیوسته یا SBR است که در آن دو تانک، هر کدام به ظرفیت دبی یک روز، ساخته می­ شود. یکی از تانک ها در مواقعی که دیگری پر است، عمل تصفیه را انجام می­ دهد و سپس از یک دستگاه تصفیه آب RO نیز می توان استفاده کرد. لجن جمع شده خارج شده و برای دفع ذخیره می­ شود یا روی بسترهای خشک کن شنی آبگیری می ­شود. توده خشک شده را می ­توان پس از 48 ساعت از روی بستر شنی برداشت. معمولا هنگامی که حجم روزانه فاضلاب فراتر می رود، تصفیه ناپیوسته میسر نیست زیرا تانک های عظیمی مورد نیاز خواهد بود. تصفیه خانه پیوسته به یک تانک اسیدیفیکاسیون و احیا، سپس به یک تانک اختلاط برای افزودن آهک و یک تانک ته نشینی نیاز دارد. زمان ماند در تانک احیا به pH مورد استفاده بستگی دارد ولی باید حداقل 4 برابر زمان ماند تئوریک باشد تا احیای کامل صورت گیرد. معمولا مدت زمان 20 دقیقه برای لخته سازی کافی است. در مواردی که مقدار کروم آب شستشو تغییرات قابل توجهی می­ کند، باید قبل از تانک احیا متعادل سازی قرار گیرد تا نوسانات سیستم تغذیه مواد شیمیایی به حداقل برسد. نوسانات میزان کروم را می ­توان با تعبیه یک ایستگاه تخلیه قبل از تانک های شستشو به حداقل رسانید. راهبری موفق فرآیند پیوسته کاهش کروم، به تجهیزات و کنترل اتوماتیک نیاز دارد. کنترل pH و اکسیداسیون-احیا برای تانک احیا فراهم می ­شود. افزودن آهک باید با سیستم ثانویه کنترل pH مدوله شود.


حذف نیکل از فاضلاب صنعتی

نیکل از عوامل آلودگی است که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود. در این مقاله با نحوه حذف این عامل توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا می شویم.

فاضلاب های حاوی نیکل از صنایع پردازش فلزات، ذوب آهن، صنایع خودرو و هواپیماسازی، چاپ، و موارد مشابه ناشی می­ شود. نیکل در حضور مواد کمپلکس کننده نظیر سیانید، می­ تواند به شکل کمپلکس محلول باشد. وجود کمپلکس های سیانید نیکل با تصفیه سیانید و نیکل در پکیج تصفیه فاضلاب و یا دستگاه تصفیه آب RO تداخل می­ کند. افزودن آهک باعث تشکیل اشکال نامحلول هیدروکسید می­ شود که در pH های 10 الی 11 به حداقل حلالیت 12 میلی گرم بر لیتر این فلز می ­انجامد. رسوبات هیدروکسید نیکل دارای خصوصیات ته نشینی ضعیفی است. نیکل می­ تواند همراه با سیستم های بازیافت به صورت کربنات یا سولفات رسوب نماید. در عمل با افزودن آهک (11.5=pH) می ­توان انتظار داشت که غلظت های باقیمانده نیکل پس از ته نشینی و فیلتراسیون به 15 میلی گرم بر لیتر برسد. بازیافت نیکل می ­تواند با تبادل یونی یا بازیافت تبخیری به انجام رسیده و غلظت نیکل بدست آمده در حدقابل توجهی باشد.
حذف نیکل از فاضلاب صنعتی
نیکل ماده آلوده کننده ای که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود و بر طبق استانداردهای محیط زیست باید حذف گردد. در این مقاله با نحوه حذف این فلز توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا شدیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با کارشناسان شرکت مهندسی و ساخت کندو تماس بگیرید.

منابع آلاینده های آب

آلودگی منابع آبی یکی از مهمترین عوامل تهدیدکننده اکوسیستم های آبی محسوب می شود. این آلودگی ها اثرات زیانباری همچون تخریب محیط زیست و خسارات اقتصادی را به دنبال دارند.

فضولات انسانی و حیوانی حاوی باکتری و نیترات

نیترات و باکتری دو ماده آلاینده مهم هستند که فضولات انسانی و حیوانی یافت می‌شوند. چاه های فاضلاب و سپتیک تانک ها می‌توانند باعث آلودگی باکتریایی و نیتراتی آب شوند. همچنین دامداری‌ هایی که از حیوانات را نگهداری می کنند. هم سیستم های سپتیک تانک، چاه های فاضلاب، پکیج تصفیه فاضلاب و هم فضولات حیوانی باید طوری مدیریت شوند که از آلودگی جلوگیری شود. محل های جمع‌آوری فاضلاب و زباله ها نیز می‌توانند منشا آلودگی باشند.

کودکان و سالمندان و افراد دچار نقص دستگاه ایمنی به علت ایدز یا سرطان به باکتری‌ های منتقل شونده از آب حساس ترند. کودهای شیمیایی نیز ممکن است مشکل نیترات را تشدید کنند. نیترات زیاد برای نوزادان خطرناک است و ممکن است باعث ایجاد "سندروم نوزاد کبود" شود که ناشی از اختلال انتقال اکسیژن در خون است.

در دامدار‌ی های صنعتی و متمرکز هزاران حیوان در فضای کوچکی بزرگ می شود. مقدار زیاد فضولات حیوانی در این نوع دامداری ها ممکن است سلامت منابع آب را تهدید کند. در این موارد باید روش مناسبی برای دفع فضولات به کار رود. نمک‌های ناشی از مقادیر زیاد فضولات نیز ممکن است، آب‌های زیرزمینی را آلوده کند. همچنین فاضلاب و پساب تولیدی در این واحدها باید توسط پکیج تصفیه فاضلاب، تصفیه شده تا عوامل آلودگی آنها از بین بروند.

فلزات سنگین

فعالیت هایی مانند حفر معدن و ساختمان سازی ممکن است مقادیر زیادی از فلزات سنگین را به منابع آب زیرزمینی مجاور وارد کند. برخی از باغ های قدیمی ممکن است حاوی مقادیر زیادی آرسنیک باشند که زمانی به عنوان آفت کش به کار می‌رفت. این فلزات در مقادیر بالا برای سلامتی خطرناک هستند.

کود‌ها و آفت کش ها

کشاورزان برای افزایش رشد محصولات و جلوگیری از آسیب حشرات از کودها و حشره کش ها استفاده می کنند. این ترکیبات همچنین در باغ های حومه شهر نیز به کار می رود. مواد شیمیایی در این ترکیبات ممکن است نهایتا به آب‌ های زیرزمینی راه یابد. این نوع آلودگی به انواع و مقادیر مواد شیمیایی مورد استفاده و کاربرد آنها بستگی دارد. شرایط محیطی محلی مانند نوع خاک یا میزان بارش باران و برف فصلی نیز بر این نوع آلودگی موثر است.
منابع آلاینده های آب

بسیاری از کودها حاوی اشکالی از نیتروژن هستند که می تواند به صورت ماده زیانبار نیترات درآید. این نیترات به سایر منابع نیترات که در بالا ذکر شد، اضافه می شود. برخی از سیستم های زهکشی زیرزمینی در کشاورزی کودها و آفت کش‌ ها را در خود جمع می کنند. این آب آلوده می تواند باعث آلودگی آب های زیر زمینی و نهرها و رودخانه های محلی شود که باید توسط دستگاه تصفیه آب RO تصفیه شود. به علاوه مواد شیمیاییمورد استفاده برای نابود کردن حشرات و سایر بندپایان مزاحم در ساختمان ها نیز ممکن است آلاینده باشد. باز میزان مشکل ایجاد شده به مقدار و نوع ماده شیمیایی مورد استفاده برای این کار دارد. همچنین نوع خاک و مقدار آبی که از خاک می گذرد، در میزان آلودگی موثر است.

مواد و فاضلاب های صنعتی

بسیاری از مواد شیمیایی زیانبار به طور گسترده‌ای در صنایع و کارخانجات محلی به کار می روند. این مواد ممکن است اگر به درستی دفع نشوند، باعث آلودگی آب‌ آشامیدنی شوند. 
شایع ترین منابع آلاینده صنعتی عباتند از:

  • کارخانه های محلی: اینها شامل کارخانه های مجاور، طرح های صنعتی، و حتی کسب‌ و کار های کوچکی مانند پمپ بنزین و خشک شویی ها می شود. در همه این مکان ها به انواع گوناگونی از مواد شیمیایی به کار می رود که به دفع با مراقبت دقیق دارد. دفع نادرست و رها شدن این مواد شیمیایی یا پسمانده های صنعتی می تواند منابع آب زیرزمینی را تهدید کند.
  • نشت تانک ها و لوله های زیرزمین: فرآورده های نفتی، مواد شیمیایی و فاضلاب هایی که در محفظه ها یا لوله های زیرزمینی ذخیره می شوند، ممکن است نهایتا به آب های زیرزمینی راه یابند. این لوله ها و تانک ها اگر به درستی ساخته یا نصب نشوند، نشت خواهند داد. تانک ها یا لوله‌ های فولادی ممکن است به مرور زمان خورد شوند. امکان نشت تانک های حاوی نفت یا مواد شیمیایی در مزارع قدیمی و به حال خود رها شده بسیار زیاد است.
  • محل های جمع آوری فاضلاب: بسیاری از محل های جدید جمع آوری فاضلاب ها و پسماند ها طوری ساخته شده اند که نشت نکنند. اما بروز سیلاب ها ممکن است از این موانع بگذرد و آب آلوده شود. در محل های قدیمی نگهداری فاضلاب که به درستی ساخته نشده اند، ممکن است انواع مختلفی از مواد آلاینده به آب های زیرزمینی نشت کند.
منابع آلاینده های آب

فاضلاب های خانگی

دفع نادرست ترکیبات خانگی که به طور بسیار رایجی مورد استفاده قرار می گیرد، ممکن است آب های زیرزمینی را آلوده کند. از جمله این مواد حلال‌‌ ها، روغن موتور استفاده شده، رنگ ها، حلال های رنگ ها. حتی صابون و مواد شوینده و پاک‌کننده ممکن است نهایتا آب آشامیدنی را آلوده کنند. این وضعیت معمولا هنگامی که چاه های فاضلاب و سپتیک تانک ها نامناسبی مورد استفاده می گیرد، رخ می دهد.

سرب و مس

وسایل لوله کشی خانگی شایع ترین منبع سرب و مس در آب آشامیدنی هستند. آب ممکن است به تدریج باعث خورده شدن لوله ها شود و این مواد به درون آب خانه نشت کند. میزان اسیدی یا قلیایی بودن آب ورودی خانه (که با pH بیان می‌‌شود) در میزان خورده شدن لوله ها موثر است. درجه حرارت یا میزان مواد معدنی آب هم در این زمینه نقش دارد. سرب و مس در لوله ها، سه‌ راهی ها یا سایر وسایل مربوط به آب مانند شیر ها و سینک ظرفشویی به کار می روند.

سرب می تواند باعث آسیب جدی به مغز، کلیه ها، دستگاه عصبی و سلو‌ل های قرمز خون شود. قدمت وسائل و موادی که در لوله کشی خانه به کار رفته اند هم مهم است، به خصوص در مورد لوله های مسی و سه راهی حاوی سرب. این فلزات حتی در مقادیر کم می توانند زیانبار باشند.

سازمان حفاظت محیط زیست آمریکا میزان مجاز سرب را در آب آشامیدنی 15 بخش در هر یک میلیارد بخش تعیین کرده است. در دهه های اخیر نیز در این کشور تنها به لوله‌ ها، سه راهی ها و شیر های بدون سرب اجازه استفاده در سیستم‌ های آب آشامیدنی داده می شود.


حذف مس از فاضلاب صنعتی

مس از عوامل آلودگی است که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود. در این مقاله با نحوه حذف این عامل توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا می شویم.

حذف مس از فاضلاب صنعتی در پکیج تصفیه فاضلاب و دستگاه تصفیه RO

منابع اولیه مس در فاضلاب های صنعتی عبارتند از وان های اسید (pickling) فرآوری فلز و وانهای آبکاری. مس می تواند در فاضلاب های حاصل از فرآیندهای کارخانجات مواد شیمیایی مختلف نیز که در آنها نمک های مس یا کاتالیزور مس به کار می رود وجود داشته باشد. مس از طریق فرآیندهای ترسیب یا بازیافت که مشتمل بر تبادل یونی، تبخیر و الکترود یالیز است از فاضلاب در پکیج تصفیه فاضلاب و یا دستگاه تصفیه RO جدا می شود. مقدار فلز بازیافت شده، فرآیند بازیافت مس را قابل توجه می کند. تبادل یونی یا کربن فعال روش های ممکن تصفیه برای فاضلاب های حاوی مس با غلظت کمتر از 200 میلی گرم بر لیتر می باشد. مس در pH قلیایی به صورت هیدروکسید نسبتا نامحلول ترسیب می شود.در حضور سولفات های بالا سولفات کلسیم نیز ترسیب یافته و با مقدار بازیافت لجن مس مداخله خواهد نمود. این امر می تواند کاربرد قلیاهای گرانتر نظیر NaOH را دیکته کند تا لجن خالصی بدست آید. اکسید مس درpH بین 9 و 10.3 دارای حداقل حلالیت بوده و این مقدار برابر نظر تکنیکی برای مس از طریق ترسیم شیمیایی برابر 2 تا 7% میلی گرم بر لیتر به صورت مس محلول است. ترسیب با سولفید در 8.5=pH به غلظتهای مس خروجی برابر 1 تا 2% میلی گرم بر لیتر خواهد انجامید. رسیدن به غلظت های باقیمانده پایین مس در حضور مواد کمپلکس کننده از طریق پیش تصفیه حذف شوند. سیانید مس به طور موثری توسط کربن فعال حذف می شود.
حذف مس از فاضلاب صنعتی
مس ماده آلوده کننده ای که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود و بر طبق استانداردهای محیط زیست باید حذف گردد. در این مقاله با نحوه حذف این فلز توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا شدیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با کارشناسان شرکت مهندسی و ساخت کندو تماس بگیرید.

حذف فلوراید از فاضلاب صنعتی

فلوراید از عوامل آلودگی است که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود. در این مقاله با نحوه حذف این عامل توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا می شویم.

حذف فلوراید از فاضلاب صنعتی در پکیج تصفیه فاضلاب و دستگاه تصفیه RO

فلوراید در فاضلاب های حاصل از ساخت شیشه، آبکاری، تولید فولاد و آلومینیوم، و کارخانجات ساخت انواع آفت کش و کود وجود دارد. فلوراید از طریق ترسیب با آهک به صورت فلورید کلسیم در پکیج تصفیه فاضلاب و یا دستگاه تصفیه RO حذف می شود. غلظت های خروجی 10 الی 20 میلی گرم بر لیتر به سادگی قابل حصول هستند. ترسیب با آهک در pH بالای 12 باعث بروز مشکلاتی در حذف جامدات، ته نشینی ضعیف و گرفتگی صافی ها می شود. حذف بالای فلوراید در حضور منیزیم گزارش شده است. حذف بالای فلوراید به جذب یون فلوراید در داخل لخته هیدروکسید منیزیم نسبت داده می شود که به غلظت های فلوراید خروجی کمتر از 1 میلی گرم بر لیتر منتج می شود. ترسیب توام با آلوم به غلظت های 2 الی 5 میلی گرم بر لیتر منتج می شود. غلظت های پایین فلوراید را می توان توسط تبادل یونی حذف کرد. حذف فلوراید توسط تبادل یونی با نمک های آلومینیوم در بسترهای تماس آلومنیای فعال می تواند به عنوان واحد جداساز بعد از ترسیب با آهک قرار گیرد. غلظت های 30 میلی گرم بر لیتر فلوراید حاصل از فرایند ترسیب به آهک را می توان از طریق عبور از بستر تماس آلومنیای فعال تا غلظت 2 میلی گرم بر لیتر کاهش داد.
حذف فلوراید از فاضلاب صنعتی
فلوراید ماده آلوده کننده ای که در پساب ها و فاضلاب های صنعتی دیده می شود و بر طبق استانداردهای محیط زیست باید حذف گردد. در این مقاله با نحوه حذف این ماده توسط پکیج های تصفیه آب و فاضلاب شرکت مهندسی و ساخت کندو بیشتر آشنا شدیم. جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانید با کارشناسان شرکت مهندسی و ساخت کندو تماس بگیرید.